Денеска почина Наташа Недиќ (35) која со години се бореше против тумор и за која од срце навиваше цела Србија, се вели во соопштението објавено на Фејсбук групата „Бидете хумани – хуманитарни акции“.

Симбол на борба. Симбол на опстанок во морето од темнина кое се шири. Мајка храброст. Сите што се во групата, кратко или долго, знаат за Наташа Недиќ. Таа пишуваше за себе, ги сподели своите најдлабоки чувства. За неа се напишани многу статии. Таа беше надеж на многумина. Таа беше! По голема, макотрпна и тешка борба во која многу пати успеа да врати и меч топка, сега замина во другиот, посветол свет. Таа отиде меѓу ангелите и ги остави нејзините ангелчиња да живеат и да се борат преку нив.

Борбата на оваа мајка на две момчиња, сопруга и сестра против големоклеточниот невроендокрин карцином траеше со години. Само еден процент од жените во светот заболуваат од овој тип на тумор, а дијагнозата значи дека лекувањето е, во најмала рака, тешко.

– Го започнав пред три години. Во декември 2018 година добив сосема нормални резултати, немаше болест – изјави Наташа во интервју за Блиц пред две години.

Пет месеци подоцна, во мај 2019 година, лекарите немаа добри вести за неа. Ракот се врати поагресивно од првиот пат.

– Се појавија тумори во пределот на стомакот, едниот тежок 2 килограми, на јајниците, на двата уретери и над 20 тумори на двете белодробни крила.

Наташа водеше голема битка и во текот на 2023 година. На моменти се чинеше и против болеста и против нелуѓето кои и оставаа погрдни коментари и пишуваа статуси во кои пишуваа дека починала.

Нејзиниот најголем непријател беше времето, ако и малку доцнеше со терапијата, претходниот ефект беше откажан и третманот го изгуби своето значење. Сепак, таа храбро се бореше до крајот на животот.

– Нам, пациентите на онкологија, главите ни се буквално уценети. Мојата чини три милиони динари, а многу не има. Ние постарите често се повлекувавме, заради другите деца. Или други се молат за нас. Веројатно и јас би го направила истото, да не беа моите деца. Не се борам само за себе, туку и за нив. Се борам за други жени, мајки, сестри, ќерки, пријателки, роднини… Сепак, има се повеќе „нерешливи“ случаи. Чуда на природата, што ли сме. За 100% да се ослободиме од болеста, без семејствата да прогласат банкрот, нашите слики и приказни завршија на веб-страницата на Фондацијата и секој доби свој реден број – изјави таа во интервју за „Блиц“ пред две години.