Марко Јурешиќ од Бусовача, Босна и Херцеговина, со години бере боровинки, а од оваа работа за еден месец може да заработи доволно за да купи половен автомобил. Овој човек се прашува зошто многу невработени не сакаат да се занимаваат со берење шумски плодови од кои изградил куќа, купил три автомобили и одгледал четири деца.

Сторијата за него на својот канал на Јутјуб ја објави Среќко Стиповиќ, кој вели дека боровинките, најценетите шумски плодови, никогаш порано не стигнале, а нивната цена никогаш не била повисока.

-Марко тешко го најдовме на Бусовачката планина на местото каде што бере боровинки чија цена достигна десет евра за килограм. Кога работи со гребенот, Марко може да собере и по сто килограми дневно. Неверојатно е што големи количини боровинки во шумите просто пропаѓаат затоа што нема кој да ги бере – вели Среќко, кој помина еден ден со Марко на планината Бусова берејќи боровинки.

– Кога ќе кажам 20 марки, ми велат: „Скапи се“. Би им рекол: „Дојдете со мене! Обидете се да наберете килограм на оваа страна и ќе речете дека ни 200 марки не е скапо“ – вели Марко додека вешто стои на падината и го бере ова овошје.

Рачното берење боровинки е многу тешко, Марко има проблеми со грбот. Понекогаш пие лек за болка пред да бере. И покрај тоа, како од шега собира околу 10, 15 килограми, а за еден ден може да собере и до 100 килограми.

– Сто килограми на 20 марки се 2.000 марки – наведува Среќко.

– Тогаш нека биде 12 марки. Брзо береш, си доаѓаш дома… – одговара Марко и додава дека пред неколку години купил автомобил од берење боровинки.

– Сега купив уште еден… онаа долу во потокот – објаснува тој.

– Колкава ти е возниот парк?, прашува Среќко.

– Три автомобили.

– А ти никаде не си вработен?

– Па еве, јас работам овде, со шумски производи. Може да се заработи. Само стануваш, биди упорен и работи – вели Марко, кој додава дека и ова му е одмор.

– Мене ми одговара. Ем заработувам пари, ем ми одговара. Нема загадување, нема шеф… берам и уживам. Носам нешто за јадење и тоа е тоа за цел ден – вели тој и додава дека не би се вработил во фирма и да му дадат огромни пари.

– Гледам ја прошири и куќата куќата – вели Среќко, а Марко не престанувајќи да работи додава: „Само градам“.

Пред да почне да бере боровинки, живеел како потстанар. Тој дури размислувал да замине во Германија или во некоја друга земја. Сепак, тоа одамна не му паднало на памет.

– Размислував да одам во Германија кога немав ништо. Јас бев потстанар. Но, тогаш почнав да берам. И сега сум свој газда. Станувам кога сакам, работам колку сакам, си одам дома кога сакам.

Често гледа диви животни во шумата. Таа некогаш е срна, но понекогаш и мечка.

– Има и мечки. Но, мечката си оди по својот пат… Боровинки берат многу луѓе од ова место, меѓу кои и пензионери – Луѓето имаат пензии, но ги берат.

Кога ќе заврши сезоната на боровинки, Марко ќе бере брусница. Веи дека секогаш има работа. Тој не разбира зошто некои не сакаат да работат.

– Не знам зошто не сакаат да работат, можеби им е полесно кога нешто ќе добијат бесплатно – вели Марко.