Сара Гојиќ (27) од кога е свесна за себе трага по нејзината сестра. Отсекогаш знаела дека постои, но никогаш не ја запознала, бидејќи на мајка и во породилиштето и рекле дека бебето починало. Сепак, дури и 2 децении подоцна, Сара и нејзината мајка дознале дека постојат голем број неправилности кои укажуваат дека постојат големи шанси сестрата на Сара да е жива. Од денот кога надежта влегла во нивниот дом, тие не престанале да ја бараат девојката која денеска би имала 29 години.
Како што објаснува Сара за „Блиц“, нејзината мајка се породила на 23 септември 1995 година во белградско породилиште. Пораѓањето поминало нормално, а бебето се родило околу 4 часот наутро. Се било во ред и малото девојче навреме заплакало.
Ден по породувањето, медицинската сестра им кажала дека бебето починало
Меѓутоа, во тоа време бебињата не биле во исти соби со родилките, па мајката на Сара можела да ја види својата ќерка дури до следниот ден околу 10 часот наутро. За жал, тоа било и последен пат да ја види.
– Медицинската сестра го донела бебето, таа ја видела и прашала кога ќе може да ја дои. Таа одговорила дека е првороденче, и дека ќе треба да почека да добие млеко и да не се грижи за ништо, бидејќи тие ги хранат бебињата. Исто така, таа и спомна дека можеби ќе го види своето бебе после ручек. Тоа било 24 септември 1995 година – ја започнува Сара својата приказна.
Додека продолжила да го раскажува редоследот на настаните, мајката се вратила во собата само за да дојде нејзината сестра околу 11 часот и да ја побара нејзината здравствена книшка.
-Мајка ми тогаш беше бегалец и имаше бегалска книшка врз основа на која се лекуваше во Србија, бидејќи по потекло сме од Република Српска, поточно од Добој. Тогаш околу 11:30 часот докторот влегол во собата и на најбрутален начин и кажал на мајка ми дека нејзиното бебе починало. Мајката почнала да ја фаќа хистерија, докторот ѝ кажал да се смири, дека овде има уште родилки и да си ги спакува работите и да оди во друга соба – раскажува Сара шокантни детали.
Сара објаснува дека агонијата на нејзината мајка започнува дури тогаш. Ја носат во една мала соба со еден кревет, и даваат инјекции, а мајка и низ магла се сеќава само на една реченица.
Медицинска сестра ја погалила по косата и ѝ кажала дека е млада, дека се ќе биде во ред и дека ќе има уште деца“, вели Сара.
Докторот вели дека срцето на бебето наводно престанало
Набрзо пристигнал и таткото на Сара. Наместо да ја види својата ќерка за прв пат, тој добива страшни вести. Растргнат од болка, тој се обидува да најде објаснување, а потоа ја добива првата верзија на приказната.
-Тој ден дошол и татко ми со подароци, со нетрпение очекувајќи да ги посети бебето и сопругата, но веднаш му кажаче дека нешто не е во ред. Таткото природно се онесвестил од огромниот стрес. Татко ми и мајка ми плачеле заедно. Таткото разговарал со лекар кој му рекол дека срцето на бебето едноставно застанало, дека таа помодрела и не може да преживее. Исто така, му рекол дека сите тие бебиња се закопани со кремирање во заеднички гроб. Моите родители тогаш беа многу млади, помлади од мене сега, а и денес се обвинуваат себеси што не реагирале на вистински начин како што би реагирале денес. Прво, тие би побарале да го видат своето бебе. Но, тие тогаш не потпишале никаков документ, никаква документација за обдукција или кремирање. Таткото потоа побарал од надлежните кадри да ја однесат мајката на друг излез, а не на тој каде што излегуваат мајките со бебиња. Секако, тие не го направија тоа и мајката цело време плачеше гледајќи како другите ги носат нивните бебиња дома, ни раскажува шокантни детали оваа млада девојка.
Обдукцијата ги оспори зборовите на докторот: Бебето починало поради неразвиени белодробни комори
Тагата и болката на родителите на Сара ги натерале да продолжат да ја бараат вистината. По трагичниот настан заминуваат во Словенија, чекајќи го обдукцискиот извештај од Белград.
– Бидејќи моето семејство извесно време потоа живееше во Љубљана, тетка ми го побара извештајот од обдукцијата и го доби дури шест месеци по смртта на бебето. Тоа беше некаква хартија на која пишуваше дека белите дробови не се развиени и дека тоа е причината поради која бебето починало. На таа хартија нема никаков печат, апсолутно ништо, едноставно е толку непрофесионално напишано. Мајка ми го однела тој труд кај доктор во Љубљана кој го прегледал, се смеел и рекол дека треба да се повтори и дека наодите од обдукцијата не се сериозни. Сè продолжи така, годините минуваа, мајката и до ден денес се обвинува себеси што не побарала да го види бебето, бидејќи веројатно ќе ја препознаеше иако почина – вели Сара.
После 20 години родителите откриле дека бебето има матичен број
Сепак, 20 години подоцна, мајката на Сара решава да контактира со здружението на родители од Србија и на нивната веб-страница наоѓа инструкции како, како родител кој се сомнева дека нејзиното дете е киднапирано, да добие одредени документи. Потоа, топката почнува да се отплеткува, а Гојиќ се соочува со низа неправилности.
„Така направија моите родители и сите тие барања ги однесоа на адреси во Белград каде беа констатирани одредени неправилности. Детето е родено, женско и има единствен матичен број. Колку што знам, тој матичен број не може да биде на некој што нема име, сестра ми требаше да се вика Маја, но родителите не успеаја да и го дадат тоа име бебињата викаат. Меѓутоа, запишан е некаков матичен број, кој родителите го објаснуваат како синтетички број, објаснува Сара.
На хартија, бебето починало пред да се роди!
Меѓутоа, откако навлегле подлабоко во потрагата по сестрата на Сара, сфатиле дека матичниот број е на момче, а не на девојка. Исто така, пишува дека датумот на смртта на бебето настанал пред нејзиното раѓање!
– Тој број го проверивме во базата и воопшто не постои. Во посмртницата стои дека машко бебе починало, со тоа што бебето починало пред да се роди. Датумот на упис прво треба да биде кога се родило бебето, па дури потоа кога умрело, но во тој регистар прво се запишува датумот кога бебето умрело. Јасно се гледа датумот на упис, односно на 18 септември 1995 година е запишано во матичната книга дека починало, а дури потоа на 23 септември 1995 година во матичната книга на родените дека е родено, вели таа.
Од друга страна, неправилности има и на гробиштата. Нема информации дека бебето е закопано под презимето Гојиќ.
-Од Јавното обвинителство соопштија дека нема информации за детето со презиме Гојиќ, кое почина на 24 септември 1995 година во тоа белградско породилиште, дека е погребано на тие гробишта, каде што требало да биде погребано. Исто така, постои уште една неправилност. Лекарот и рекол на мајката во периодот од 11:20 до 12:00 часот дека бебето починало, а во записите стои дека смртта настапила во 12:30 часот. Во извештајот од обдукцијата напишале и дека бебето е родено предвреме, што е апсолутно неточно, бидејќи бебето е родено на време – раскажува Сара.
Сара изгубила две сестри поради тешка болест
Сепак, Сара си ветила себеси и на родителите дека нема да престане да ја бара сестра си. Гојиќ бараат правда, сакаат да знаат каде е девојчето што не стигнале да го држат во раце, да го однесат во парк, да се испратат на матура…
За жал, покрај сестрата која никогаш не ја запознала, Сара изгубила и две помали. И двете боледувале од ретка, прогресивна болест и за жал ја загубија битката. Како што вели, сè уште не знае што би ѝ рекла на сестра ѝ доколку ја најде, но во едно е сигурна – нема да престане да ја бара.