Се ближи годишнината од страшниот сообраќаен хорор кај Венеција, кога професионалниот возач Алберто Рицото (40), возејќи автобус полн со патници, излетал од надвозник висок 10 метри во провалија, по што автобусот се запалил.

Загинаа 21 лице, меѓу кои и трудницата од Сплит Антонела П., додека 15 беа повредени, од кои четворица со повреди опасни по живот. Во меѓувреме, половина година подоцна, бројот на загинати се искачи на 22, а истрагата за несреќата под палката на обвинителката Лаура Камели добива нови димензии.

Откако стручните лекари од Падова преку лекарски преглед констатирале дека „Ризото не доживеал инфаркт во моментот на несреќата, дека бил жив во моментот кога автобусот паднал и удрил во земја и дека починал од фрактура на черепот“, сообраќајно – техничкото вештачење меѓу другото се фокусирало на тоа дека воланот не бил целосно исправен, а причинско-последичната врска на монтираните гуми кои биле поголеми од пропишаното била детално анализирани.

Имено, германската компанија ZF, која го произведе контролниот систем за кинескиот автобуски подизведувач Јутонг, изјави дека според техничкиот лист за тој автобус, големината на гумите била пропишана како 275, додека автобусот имал гума со големина 305, па во моментов се истражува како рачката на воланот наеднаш се скршила, односно дали деловите биле претходно неисправни-оштетени или дефектот настанал поради „замор“ и нагло движење придружено со сила.

Сепак, се уште се сомнева дека меѓу главните виновници е заштитната ограда, која како таква, со оглед на тоа што се знаеше дека е небезбедна, не можеше ниту да го спречи понатамошното движење на автобусот.

Исто така, анализирана е содржината на црната кутија на автобусот. Така се гледаат последните секунди пред хоророт. Камерата поставена на предниот дел на автобусот и го снима патот го снимила автобусот како се лизга надесно, удирајќи во заштитната ограда и ја крши додека не се срушил. Вкупно 10 секунди, потоа темнина.

Инженерот Никола Чемело, според италијанските медиуми, го анализирал и мобилниот телефон на возачот и се открило дека Рицото и ја испратил последната порака на својата пријателка во 19 часот и 24 минути, прашувајќи ја: „Дали го прослави роденденот?“ и тоа беше пред автобусот да тргне од станицата Трончето во правец на хотелот.

Ризото, според тоа, не сурфал на Интернет или телефонирал додека возел. И го почитувал ограничувањето на брзината – во моментот на лизгање возел со брзина од 50 км/ч.

Италијанските медиуми пишуваат и дека инженерот Пласидо Миљорино ја анализирал спорната заштитна ограда и открил дека е изградена кон крајот на 1960-тите без да се почитува првичниот проект – наместо непрекината бариера, се создале празнини од 2,4 метри и токму во една од нив автобус се лизнал удирајќи со предниот дел. И не само тоа. Техничкиот извештај од 2022 година покажа дека надвозникот никогаш „не бил предмет на вонредно одржување и структурно зајакнување“. Накратко, повеќе од половина век на надвозникот се заменуваа само деловите оштетени во сообраќајни незгоди, и тоа на тој начин што оригиналните компоненти често беа заменети со други елементи, што доведе до конструктивен дисконтинуитет.

На ова да додадеме дека никој од ланецот институции не извршил апсолутно никакви проверки дали овие безбедносни бариери се уште се соодветни за наведената локација, со оглед на тоа што, откако се поставени пред 50 години, густината на сообраќајот во тој дел, според на експертите, оттогаш е зголемен за дури 750 отсто.

Во општина Венеција знаеја се’ и се правеа глуви. Во извештајот за 2016 година се наведува дека „патните бариери изгледаат истрошено и оксидирано“, а во извештајот од 2018 година се додава дека „недостатоците во одржувањето имаат неизбежна последица на значително деградирање и влошување на механичките карактеристики на материјалот“.