Убиството на Зорица Цветановиќ и понатаму ја тресе јавноста во Ниш бидејќи за таков монструозен чин е осомничена нејзината ќерка Марина (44). Убиството се случило во неделата вечерта, а како што дознаваме од пошироката фамилија на ова несреќно семејство, вистината за убиството на оваа пензионирана готвачка од Нишката машинска индустрија е малку поинаква.

– Морам да реагирам затоа што многу работи што се изнесени во последните денови не соодветствуваат со вистината. Прво грлото не и било исечено, но кутрата имала неколку убодни рани по телото, најверојатно со нож. Имала убодни рани по телото, рацете, нозете. А најстрашното е што ја убиле додека вечерала со ќерка си. Затоа и околу неа се пронајдени остатоци од храна, а кај неа е пронајдено дури и парче керамика, најверојатно од шолја за кафе – раскажува роднина, не сакајќи да именува поради последователни семејни ситуации.

Ќерката Марина, која боледува од ментална болест, таа вечер по бруталниот чин отишла источно од Ниш, низ шума. Таа е пронајдена во понеделникот вечерта во близина на теренот на Фудбалскиот клуб „Алуминиум“, кој се вика Делнице. Локалниот жител Љуба Николиќ ја нашол целата искината, гладна и влажна бидејќи тој ден врнел дожд.

Роднината која се обрати до српските медиуми напиша и своевидно писмо во кое се вели дека се обраќа „во обид да ја отстрани дамката од убиената мајка која до последен здив се бореше за својата ќерка“.

-Верувајте ми, сега се вели дека некоја секта е виновна за се, но вистината е сосема поинаква. Мајката Зорица и нејзината ќерка беа во секта, но пред многу години. Вистина е дека Марина е тежок психијатриски пациент. Имаше секта, но пред две и три децении мајката и ќерките беа во сектата, таткото не. И никој не ја терал Марина ниту пак трпела насилство поради сектата, детето било болно и тоа особено се манифестирало во пубертетот – ја започнува приказната роднината преку писмо.

Тој вели дека мајката Зорица се борела како што знаела и дека ниту ја малтретирала, ниту ја изгладнувала.

-Ако Зорица имаше сила да ја натера ќерката да зема лекови, да има редовна терапија и слично, ништо од ова немаше да се случи. Во цивилизирани околности, ваквите болни лица се држат под медицински надзор. За разлика од нив, мајката од Психијатриската болница ја донела ќерка си дома со полна кеса со лекови. Ги расфрла низ куќата, оди во тоалет и бега од дома. Потоа побегнала од дома во околните градови, а мајка и отишла да ја врати. Тешко беше да се работи со неа, дури и веруваше на ќерката, која постојано ја посетуваше во Топоница, дека лекарите и медицинските сестри ја мразат, па Зорица понекогаш се караше со нив, што беше грешка – вели роднината.

Она што се вели во писмото е дека Марина никогаш не била физички опасна, но и дека не била принудена да добие соодветен третман.

– Зорица веројатно не беше идеална мајка, но беше мајка која се бореше за своето болно дете, за жал на погрешен начин. Кога нејзиното семејство и предложило трајно да биде сместена некаде, таа рекла: „мене ми е жал“. Знаеше само да се секира, да трча до Топоница, да се расправа со доктори, да ја извади за потпис, да ја брка, да и даде колку што може повеќе пари, да и купи телефони што ги губи или продава. Таткото се повлече од таа приказна бидејќи и таа го пријавила за некои работи, а тоа било неосновано. Овој човек бил надзорник во фирмата „Вулкан“ и не се снашол во тие тешки ситуации – раскажува овој роднина.

Тој наведува дека семејството пред 25 години одбило Марина да биде примена во Дневната болница во Топоница, која се наоѓа во поширокиот центар на Ниш.

– Марина одби сè, вклучително и дневната болница и земањето лекови, сакаше само да биде тестирана од психолог и да докаже дека е здрава. Да беше навреме сместена некаде трајно, можеби до сега ќе се средеше. Ваквите пациенти кога редовно пијат терапија живеат релативно мирно. Го фрлила лекот, мајка и ја „извадила“ од Топоница, а таа залутала манипулирајќи со родителите. Претходно, извесен период најде момци кои веројатно ја искористија. Мајката, за жал, проста жена, била немоќна да направи нешто, а секогаш беше болежлива и секогаш на нејзина страна – заклучува роднината.

Погребот на Зорица Цветановиќ ќе се изврши на гробиштата Суводол во Ниш, но засега не се знае кога.