Пекол. Вака мајка од Белград го опиша краткото работно искуство на својата ќерка за време на сезоната во Хрватска, која заврши со фрлање кон нејзината ќерка со пепелник, а полицијата и предложи да се врати во Србија. Ресторанот е Konoba La Marinero, а полицијата е во тек со случувањата.

Искуството на своето дете го објавила во објава на група на Твитер, која ја прочитале повеќе од 140.000 луѓе, а таа објава веднаш станала вирална во земјите од поранешна Југославија. Сопственикот вели дека најголемиот дел од тоа не е вистина и дека е жртва на обиди за уцена. Ресторанот сега добива стотици лоши критики, кои беа поттикнати од мајката, отворено повикувајќи ги следбениците да ја прегледаат таверната.

Јутарњи разговараше со актерите на приказната за која „бруи“ целиот регион, Анастасија Исаковиќ (20), средношколка која имала намера да заработи во текот на сезоната во Хрватска за да може да студира земјоделство, и сопственикот на кафаната Ла Маринеро, морнар, капетан Марин Дедиќ. Нивните приказни се очекувано различни. Најпрво ќе пишуваме за Анастасија, бидејќи по објавата на нејзината мајка, на социјалните мрежи започна лавина од коментари.

– Анастасија вели дека работата ја нашла преку оглас, дека газдарицата била многу љубезна по телефон, а кога дошла на 13 јуни првата недела не работела бидејќи се уште не и била решена работната дозвола. По лошиот почеток на сезоната во споредба со претходните и недостатокот на германски туристи ги доведе газдите на рестораните на Крк, се чини, на работ на нервите.
ОГЛАС

Анастасија вели дека газдарицата убаво и звучела за време на договорот, била љубезна.

– Кога дојдов малку се расправаа со персоналот, но јас не се мешав. Како што минуваше времето и немаше работа, така газдата и газдарицата станувале се понервозни и постојано се расправале меѓу себе. Се расправаа и пред гостите, кажувајќи си како треба да се направат работите. Не обвинија дека не сме добри, па нема гости. Еден ден газдата беше многу лут, ми викаше по цел ден, велејќи дека сум неспособна. Имаше вино во пластични шишиња на пример, па беше многу лут затоа што не знам каде се. Па, не ни знаев дека има вина во пластични шишиња. Викаше дека не си ја знам работата, јас бев смиреан и тоа му го препишував на гнев бидејќи нема работа.

Жената што работи во кујна плачеше по цел ден, но тоа не беше ништо чудно, плачевме на смена, секој ден некој плачеше. Сè што се случи таму беше психичко малтретирање. Ништо не беше добро, местото се распаѓа, наводно поради нас… Кога дојдов, шефот првиот ден ми рече дека треба да ’инсталирам’ гради, два дена подоцна газдата ме праша дали можам да одам со штикли. Кога реков дека знам, тој рече дека ќе ми купи мини здолниште и штикли за да сервирам храна. На тоа реков дека не дојдов да бидам атракција и да се облекувам како ку*ва само за да ги привлечат гостите, туку претпоставувам дека треба да ги привлекува храната. Тој се налути.

Главниот келнер ја напушти работата затоа што газдата постојано се бунеше поради немањето работа. Кулминираше кога една вечер во 21 часот и 20 минути прашав каде е вечерата, бидејќи беа договорени два топли оброци, а вечерата ја прескокнуваа последните пет дена. Прашав што е тоа, почнаа да викаат дека како се осмелувам да барам вечера во девет часот, дека како изгледа, што ако има гужва, дека имаме фрижидер ако сме гладни. Сепак направи нешто, но на вечера рекоа дека немаат пари да јадеме така, дека сме им минус… Во одреден момент газдата рече дека нешто криеме. Сопственикот ме обвини дека разговарам со келнерот кој замина затоа што гледаше да види кој ме вика кога заѕвони. Почна параноја дека правиме заговор против нив, дека сите сакаме да си заминеме. Постојано ми велеа – ако не ми се допаѓа, да одам.

Искрено, немаше воопшто работа и бакшиш иако за време на зделката им кажаа на сите дека бакшишот е одличен. Газдарицата повторно не нападна и ме замоли да кажам што е проблемот. Им кажав дека тие двајца постојано не вовлекуваат во кавги, а ние дојдовме на работа и не не интересираат нивните брачни кавги. Почна да ме кара дека сум лигава и бесрамна, се свртев и ме удри пепелник во колкот. Имам и модринка. Бев во шок, кога таа ми викаше да се вратам во „е*аната татковина од која дојдов“, ме пцуеше, ме влечеше, врескаше дека сум морон… Бев преплашена. Таа е 15 сантиметри повисока од мене, 30 килограми подебела и 30 години постара. Се насмеав од мизерија и се свртев да си одам, таа трчаше по мене, ја фати мажот…

Сопственикот на таверната Ла Маринеро ја побива нејзината приказна, вели дека била лоша работничка „на апчиња“.