Поминаа речиси шест години од утрото на 27 јуни 2018 година, кога грчкиот Генералштаб на Армијата му соопшти на семејството Цикнакис дека нивниот 22-годишен син Манолис смртно се застрелал во главата со личното оружје додека бил на должност на островот Ро.

Иако неговото семејство беше во шок уште од првиот момент, тие силно се сомневаа за инцидентот кога ги слушнаа доказите и описите на околностите на трагедијата како што официјално им беа презентирани од армијата. Смртоносната рана беше целосно неспоредлива со она што би го предизвикала пушката Г3А3 што ја имал Манолис.

Дополнително, тој имал прострелна рана од десната страна, иако бил левак. Сомнежот се претвори во убедување за семејството дека нивното дете не се самоубило кога техничките консултанти кои тој ги назначиле собрале триесет и осум докази кои „упатувале“ на криминални активности. Ваквиот развој им даде мотив да се борат да најдат одговори. Неговите родители и сестра преку емисијата „Тунел“ побараа случајот со смртта на нивното дете да се истражи од почеток.

Сведочењето за пукањето

Важен сведок кој служел заедно со несреќниот Манолис даде ново светло на случајот. Тоа што го кажа за кобното утро изненади и е од клучно значење за текот на случајот. Тој зборуваше за првиот, сè уште непознат, истрел од огнено оружје што се слушнал околу 6:30 тоа утро и за инструкциите што ги добил набргу потоа за конкретни дејствија. Дава информации за непознати аспекти на случајот кои отвораат ново поле на истраги.

Се појавија десетици сериозни сведоштва од тој период од активен постојан персонал на вооружените сили кои дадоа конкретни информации за условите што владееле и владеат на акритичниот карпест остров. Адвокатката на семејството Александра Спанаки побара конечно сериозно да се сфатат и да се оценат доказите кои се изнесени пред надлежниот Обвинител, кои во секој случај веќе не може да се игнорираат.

Јанис Циампас, пиштолџија и технички советник на семејството, во емисијата зборуваше за сите знаци кои укажуваат на убиство, а не на самоубиство. Обликот и карактеристиките на раната не се предизвикани од оружје Г3А3 со долга цевка, кое е и оружје на армијата. Наместо тоа, се чини дека е од пиштол. Кога некој ќе биде погоден од такво оружје, се создаваат масивни оштетувања и на мозокот и на черепот, што не е случај во конкретниов случај. Дополнителни прашања покрена и фактот дека Манолис бил левак.

Пред камерите се појави и докторката Елпида Спанудаки, која за технички консултант ја назначи семејството на несреќниот војник. Имајќи ја предвид сликата опишана од докторот кој го прегледал телото, како и сведочењето на војникот, таа проценила дека смртта настапила најмалку 4 часа порано.

„Доживеавме моменти кои не се опишуваат со зборови. Никогаш не верував дека мојот Манолис се самоубил. Го познавав моето дете. Познаници и пријатели не советуваа да назначиме технички консултанти за да дојдеме до вистината“.

„Нашиот живот се промени. Секоја вечер кога се затвора влезната врата, Манолис е отсутен. Тој е високо со ангелите. Тој отиде да и служи на земјата и мојата земја го врати мртов. Ни се јави генералот и отворено и ладно ме извести дека син ми се самоубил. Но, сите докази што ги најдовме укажуваат на спротивното. Мојот син бил застрелан со мал пиштол“, вели неговиот татко.

„Ни посочија друго место од она каде што беше пронајден мртов…“

Сестрата и мајката на несреќниот Манолис отишле на самото место на карпестиот остров каде тој починал.

„Имаше еден офицер и ни даде опис. Конкретно ми посочи погрешна точка. По некое време со поладен поглед помислив дека начинот на кој ни ги претстави, претставата што ни ја направи не може да одговара на вистината. Манолис бил убиен од друг“, вели неговата сестра и сака да знае кој и зошто го направил тоа.

„Манолис не се самоуби…“

Во емисијата „Тунел“ проговори и војник кој бил во иста линија со младиот војник кој го загуби животот на карпестиот остров Ро.

„Ситуацијата се промени кога дојде новиот виш дежурен. Постојано алармираше и се обидуваше да не доведе до неговите стандарди, вршејќи голем притисок врз нас. Бевме пешадиска единица, а не специјалци. Манолис беше весел и поради неговиот хумор се зближивме“.

Тоа кобно утро биле повикани на пријава.

„Ние војниците се собравме пред одаите, освен Манолис и другиот што беше со него во стражарницата. Прашав што се случило, но никој не знаеше, никој не слушна истрел. По некое време, во пристаништето влезе брод, управуван од наредник, а внатре беа потполковникот и докторот“.

Сведокот додаде дека кога раководните лица пристигнале на пристаништето, дотрчале до местото каде што бил чуварот, а тој тргнал и земал носилки.

„Кога стигнав, го видов поручникот како стои над Манолис. Застанав над неговиот труп кој беше со главата свртена налево и влезната рана од десно. Кога слушнав дека куршум му поминал низ глава не можев да поверувам. Невозможно е да не се слушне истрел од G3A3. Тука ги слушаме стапките на глувците… Манолис е убиен со пиштол“.

„Се чувствуваме лути затоа што ни ја блокираат истрагата…“

„Имав нерви два месеци подоцна да отидам на местото на инцидентот. Сите беа расположени да направат се што ќе побараме од нив. Таму видов лаги насекаде. Најлудото е што ми опишаа повреда од левата страна, додека Манолис беше погоден од десната страна“, вели мајката на несреќниот млад човек.

„Манолис беше левак, но тие не го знаеја тоа. Значајно е што неговиот изглед беше како да беше мртов неколку часа“.

Според мајката на Манолис, очилата биле единственото нешто што им биле дадени по инцидентот.

„Во списите на предметот видовме дека опишале дека на неколку метри од детето биле пронајдени неговите очила и капа, без никаква трага од барут или крв. Најверојатно бил ловен“.

Како што известува таткото на војникот, условите на војниците се промениле кога нов поручник отишол во Ро.

„Доказите што ги имаме се огромни и истрагата треба да продолжи за да се открие кој го убил. Го разбирате нашиот гнев, и мојот гнев како татко, што ја блокираат истрагата за детето што го донеле мртво“.