Агонијата трае веќе година и четири месеци. Страшно е да се разбудиш и да си легнеш мислејќи каде е брат ти, дали е жив…

Вака Анѓела Роѓеновиќ, сестрата на Лука Алексиќ од Никшиќ, кој мистериозно исчезна од прекуокеанскиот брод каде што беше вработен како електричар, зборува за агонијата која трае година и четири месеци.

– Знаете, ние во ниту еден момент не помисливме дека не е жив. Не знаеме што се случило, не знаеме ни што да мислиме. Маж, здрав, прав, нормален, има 24 години. А ти се будиш наутро и некој ти кажува дека го нема. А притоа не ви дава никаква информација. Само го нема, не дојде на работа. Креветот ненаместен, телефоните, технологијата е на место, како да не ни легнал.

Лука Алексиќ (24) исчезна од бродот MSC Maeva во водите на Индискиот Океан, во близина на Шри Ланка, на 28 септември 2020 година, неколку дена откако го прослави својот роденден. Сè уште се нејасни условите под кои исчезнал, бидејќи освен цигарите и запалките, сите други работи му биле таму каде што ги оставил. Тој ден започна животната агонија во која мајката, таткото, двете сестри и братот имаат само едно прашање – што се случило со Лука и како е можно никој на бродот, кој броел повеќе од дваесет луѓе, да не слушне или не знае ништо за неговото исчезнување.

Како семејство на морнари, тие се комуникативно поповрзани од било кое друго семејство, што го прави исчезнувањето на најмладиот член од семејството уште поболно.

– Четворица сме, две сестри и двајца браќа, татко ни е морнар две децении, само тој, за разлика од Лука, животот го помина на бродови за крстарење. Во таа компанија се и повеќето мажи од потесното и поширокото семејство, од обични морнари до капетани, а горе-долу ги знаеме повеќето бродови и многу голем број вработени. И никогаш не сум сретнала поодговорна личност од Лука – изјави за Блиц Анѓела Роѓеновиќ, сестрата на исчезнатиот млад човек.

Лука работеше на бродот со години, кога дошол на позицијата електричар. Во јули 2020 година, тој тргна на патување на кое му се губат сите траги, заедно со уште неколку морнари од Црна Гора.

– Тоа му беше четврто качување, договорите му беа девет месеци на брод, неколку месеци дома и така натаму. Лука на бродот тргнал со брачен пар од Црна Гора со комбе. Беше многу возбуден, напредуваше на работа, се радуваше на тој тим – вели Анџела.

Навраќајќи се на минатото и разговорите што ги водела со нејзиниот брат, се сетила дека тој имал конфликт со еден од колегите на бродот, но, како што и рекол, тоа било средено.

– Пред да исчезне, пред десетина дена, ни кажа дека камерите на бродот не работат и дека му требаат делови за поправка. Исчезна во септември, во јануари ставија камери. Тато секоја вечер го чешлаше работниот ден со него, сакаше да биде во чекор со неговиот напредок.

Огромниот прекуокеански брод имаше над дваесет луѓе, од кои деветмина од овие простори, седуммина од почеток и двајца подоцна, како обезбедување додека бродот минува низ водите на Ирак и Иран.

– Во тој момент на бродот имало 23 лица, седум од Црна Гора, плус двајца момци од Србија кои се качиле како обезбедување. Нивната работа е да останат на бродот само во водите каде што има пирати, тие не се постојан екипаж и на бродовите се само неколку дена. Во водите околу Ирак и Иран беа таму за да ги заштитат додека не го поминат тој дел. Едниот живее во Грција, другиот во Австрија и таму биле со нив во транзит, десет дена. Тие беа таму и кога Лука исчезна, се симнаа по неколку дена. Покрај нив, остатокот од екипажот биле Италијанци. Месец дена пред да исчезне Лука имаше конфликт со еден од нив, но кратко траеше, го средија односот, тој дојде на неговиот роденден. Се расправаа за нешто, но ништо страшно. Не се жалеше на условите за работа, а и да има нешто, немаше да ми каже по телефон, во тоа сум убедена, тој е многу внимателен тип на човек – заклучува сестрата Ангела.