Касетна муниција се тела на касети, во кои се наредени многу (од десетици до стотици) мала муниција (бомби, мини) од мал калибар.

Според дизајнот, постојат инсталации за касети што не можат да се ресетираат и неконтролирани касети што можат да се ресетираат. Пукањето на муниција од нив се изведува со помош на пиротехнички полнења преку тубуларни водичи за време на летот на носачкиот авион над целта.

Испуштените касети се направени во форма на конвенционални бомби. Пуштањето муниција од нив се случува по одредено време по одвојувањето на касетата од авионот.

Постапката за користење касетна бомба е следна. Откако ќе го испуштите носачот од авионот, падобранот за сопирање се извлекува од касетата, благодарение на што се кочи и стабилизира во хоризонтален лет. Потоа, во одредена секвенца, се фрлаат бомби (секоја од нив има и уред за сопирање, што обезбедува нејзино паѓање по траекторијата близу до вертикалата, и, според тоа, поголем смртоносен ефект). Кластерските субмуниции се расфрлаат, „покриваат“ голема територијаи погодување на многу цели. Некои касетни муниции можат да расфрлаат до 650 експлозивни бомби на површина од повеќе од 30.000 квадратни метри.

Овие проектили се многу неточни и често не експлодираат при удирање на земја. Неексплодираните боеви глави може да имаат дополнителен детонатор што ги претвора во противпешадиски мини, што доведува до смрт и повреда кај цивилите.

По употребата, борбените елементи на касетна муниција можат долго време да бидат во неексплодирана состојба и спонтано да експлодираат.

Најновото достигнување на воената мисла се касетни бомби полнети со боеви глави во форма на игли или пластични топчиња. Таквите „фрагменти“ се слабо видливи дури и на Х-зраци, што ја отежнува медицинската нега за ранетите. Ваквите бомби со топка и игла се забранети со Конвенцијата на ОН од 1980 година.

Според ОН, децата се најчестите жртви на неексплодирани мини кои биле спакувани во касетни бомби.

Топчињата се расфрлаат на површина еднаква на 100 м 2

Кога експлодира бомба, топчињата се расфрлаат на површина еднаква на 100 м 2. Касетарската бомба CBU-97 се состои од 10 субмониции, односно 10 бомби. Секој од нив има инфрацрвена глава. Така, откако касетата е распоредена, секоја муниција независно се спушта на падобран и бара цел. Веднаш штом ќе се открие целта (на пример, некој вид оклопно возило), ракетниот засилувач е лансиран и тој е уништен.

Секако, бомбата не може да разликува тенк од автомобил или автобус, така што нема потреба да се зборува за точност. Тоа чини стотици животи. Една касета CBU-97 уништува оклопни возила на површина од 6 хектари. И секој бомбардер што го доставува овој смртоносен товар зема 30 такви бомби.

Топчести (касетни) анти-персонални бомби можат да бидат со големина на тениско топче до фудбалско топче и да содржи до 200 метални или пластични топчиња со дијаметар од 5 – 6 мм. Радиусот на уништување на таква бомба, во зависност од калибарот, е 1,5 – 15 m.

Овие бомби често се нарекуваат касетни бомби, бидејќи се фрлаат од авиони во пакувања (касети) што содржат 96 – 640 бомби.