Дневникот на Дејан стана хит на Балканот: После два дена одмор во Грција од сè ми е доста, ќе спијам на тераса!

Патувањето со вашето семејство е авантура само по себе. „Мамо, гладна сум“, „Тато, сакам да ти скокнам од рамената“, „Мили, дали купи лубеница?“, „Жено, се изгорев“, „Мене не ми се јаде тоа, на онаа плажа песокот е поубав“, „Ајде да одиме да земеме пченка“…

Ако на сето ова го додадеме присуството на свекрва и свекор, можеме само да замислиме каков спектакл е во најава. И додека ние си замислуваме, Дејан Сењи, заедно со неговата сопруга, двете ќерки, свекрва и свекор (баба и дедо), летуваат заедно во грчко летувалиште, а нивните авантури ги смеат оние што ги следат неговите објави ден по ден.

Приказните на Дејан за инциденти и несреќи за време на неговиот летен одмор во Сивири, место на Халкидики, девет дена нестрпливо чекаат десетици илјади луѓе во рамките на Фејсбук групата „Во живо од Грција“. Имено, Дејан, родум од Кула, секојдневно составува мини дневник со интересни настани, односно работи низ кои поминува секој татко и сопруг во текот на летото. Од „донеси ова и тоа“ до „не јади толку многу, види како се здебели“. Колку е интересно неговото пишување најдобро покажува фактот дека во тек е иницијатива да се соберат пари за него и неговото семејство да останат на море што е можно подолго.

А зошто луѓето се држат за стомак од смеа додека ги читаат авантурите на Дејан, дознајте подолу, бидејќи ви го пренесуваме неговиот дневник во целост:

Прв ден

По многу перипетии и многу „непознати“ (бидејќи информациите се менуваат од минута во минута), како и благодарение на добрите луѓе во оваа група за совети, успешно ги потопивме папките во Сивири.

Датум на поаѓање 26.07.2021 година. (лето Господово)

Така утрово во 06:15 часот општ хаос на Прешево (камери во живо, благодарение на АМСС апликацијата). Само што ја отворија четвртата лента, колоната веќе беше којзнае колку долга… (Google јави чекање од 25 минути). Веднаш тргнавме кон Врање кон Прохор, пристигнавме околу 07:00 часот и бевме единствениот автомобил (ми се чини дека ги разбудивме и нашите и македонските цариници). Картичката не ја добивме, но царинскиот службеник ни рече дека се издава само на Прешево и тоа доколку сакаме да почекаме. Не, не вредеше да ги чекаме тие неколку евра колку не чинеше патувањето. Ја минавме границата за 2 минути и се вративме на E75 околу 07:35 часот.

Патот низ Македонија е стандарден, коректен. Некаде на половина пат (околу 08:40ч) наидовме на некои деца од Шабац, нивниот автобус се расипал утрово во 02 часот по полноќ и чекаат нов од Белград (заминале на екскурзија на Крф). Макооооо … Навистина ми беше жал за децата

Продолживме според планот и се исклучивме за Валандово и правецот на Дојран (ние не сме љубители на јагнешко месо во Мрзенци, претпочитаме гиро и море). На граничниот премин бевме околу 10:15 часот, некаде 6-7 во колоната. Македонците брзо поминаа, но една Гркинка утрово стана на левата нога, па чекавме околу 20 минути. Тестиран е еден патник од автомобилот (брз тест, го доби резултатот веднаш по телефон). Некоја девојка го скенираше нашиот PLF и не внесе во базата на податоци. Сепак, благодарение на грчките цариници за брзината, кога конечно дојдовме на ред, чекавме можеби 20 секунди, колку што му требаа да испечатира 4 пасоши.

Продолживме по патот кон Халкидики и Касандра. Тотален хаос на обиколницата околу Солун и на југ, сите брзаат некаде.

Кога конечно пристигнавме (околу 14:20 часот по локално време), само ги ставивме работите во апартманот и истрчавме на плажа. Кога влегов во водата, ги бакнав сите медузи како да беа моите најблиски роднини, пиев малку вода од брановите кои беа доста големи, како што се жалат луѓето околу нас (можеби не доволно големи за нашиот вкус). 16-месечното девојче, кое за прв пат го виде и почувствува морето, не сакаше да излезе од водата до 18:20 часот, кога конечно ја извадивме сина и збрчкана. Додека го пишувам овој пост, таа мавта преку глава и бара да одиме на плажа.

Утре е нов ден. Поздрав до сите и ви благодарам на сите за советите! П.С. Водата екстра топла. Гиро 3,5 евра, цацики се доплаќа…

2 ден, Сивири, Грција.

Станав во 7 часот наутро и веднаш заклучив дека денот ќе биде стандардно топол.

Лошо спиев, не се знаеше повеќе ме шутираше, сопругата или бебето. Цврсто бев решен велерта да спијам на тераса.

Отидовме на плажа околу 09:30 часот (на бебето уште му требаше време да се разбуди од вчера). Уживав во секој момент на плажа. Околу 12 часот песокот почна да гори ненормално, во еден момент мислев дека ќе бидам сведок на топење на силикони и претворање во стакло, но ништо од тоа. Ладното пиво не не’ разлади доволно. Во апартманот беше неопходно да се истуширам со ладна вода.

Кратко потоа се вративме во апартманот поради бебето, таа спиеше два ипол часа, прочитав неколку страници од „Хипнотизер“ и назад на плажа. Повторно бранови, се уште не доволно големи, но сепак одлични за уживање. Потоа, испивме едно грчко фрапе и не’ протера во тоалет за половина час (благодарение до кафулето во близина за разбирањето).

Пред да ја напуштиме плажата, уживавме во зајдисонцето (такво зајдисонце може да се види само во Сивири).

Остана Хамлетовата дилема, да јадеме гиро или не?! Госпоѓата вели дека и онака сум доволно дебел, па јадев диња само за вечера.

Бебето се уште не спие (заглавив вечерва).

На здравје на сите и живејте. Утре е нов ден. Да живее грчкото море.

Ден 3. Сивири, Грција.

Значи, вака изгледало кога станувате во 5 часот наутро и не мора да одите на работа. Дали некогаш ќе се навикнам на оваа мрзеливост?! Се лажам, се навикнав веднаш.

Прво патување во Масутис (снема пиво). Бев таму уште околу 06:50 часот за да откријам дека Масутис работи само од 08 часот. Отидов на плажа да уживам во утрото. Само неколку локални Грци одлучија да ми прават друштво за време на мојата утринска турнеја на плажа. Некои риболовци веќе се враќаат поради полни мрежи, а некои се враќаат поради празни шишиња (од Ципура или некој друг грчки алкохол).

Прошетката вроди со плод, Масутис се отвори во 8 часот наутро, купив пиво и се вратив назад во станот. Се лажам, купив килограм цацики и маслинки, идеален грчки појадок во српска верзија.

Децата станаа, појадуваа и истрчаа на плажа. Сонцето денес е уште посилно од вчера.

И пред и попладне ситуацијата на плажите е под опсада. Нема доволно песок за сите нас. Температурата на водата е сигурно околу 25-26 степени бидејќи искрено не го чувствувате влегувањето. Од утрово, ветер предизвика тревки и неколку бранови. Можеби некому му пречи, но за нас што немаме море, тоа воопшто не е важно. Децата ги џвакаа крофните (се изгребав за половина – не кажувајте на дамите!) Потоа го ловеа малиот морски свет (прикачени слики). Но, ние сме одговорни туристи, така што немаше повредени ракчиња за време на фотосесијата (веднаш вратени во нивното природно живеалиште).

Искрено му благодарам на Нептун за подарокот што го испрати на постариот клик (фатила бисерна нараквица).

Во оваа прилика, исто така, искрено му се извинувам на оној што ја загуби споменатата нараквица, дозволете ми слободно да ја надополнам загубата, но поради среќата на детето на улов, не можам да ја вратам. Жал ми е.

На крајот, дозволете ми да ви кажам, враќањето во станот е вистинска агонија со бебе во едната рака и куп практична опрема за плажа во другата. Едвај чекам да пораснат за да можам да летувам само со сопругата, повторно.

Утре е нов ден. П.С. Заборавив да купам сладолед, сопругата не ми прости.

4 ден, Сивири, Грција.

Лошо спиев. Колку ветер има попладне, а нема трага или глас во текот на ноќта.

Повторно станав многу рано. Отидов на прошетка, сопругата вели дека треба да се ослабе. На пат кон станот, открив пекара со одлични крофни (мајко моја ќе бидеш уште подебел).

Синоќа до доцна во ноќта, тие разговараа на терасата и уживаа во пријатното ветре, па децата утрово доцнеа на плажа. Пробав да ја убедам сопругата да одиме без нив, но таа дискретно ми рече дека не сум нормален.

Повторно грчки појадок (цацики и маслинки) во српска верзија и веднаш до плажа. Боже, секој ден ми се чини дека носам се повеќе работи. Има ли крај на оваа агонија. Хаос на плажа. Зошто требаше секој да оди на море баш во тоа време?! Меѓутоа, кога влегов во водата, ги заборавив сите проблеми, а морето беше за нијанса постудено од овие денови, така што моето срце беше радосно.

И јас и сопругата поцрвеневме како ракови, за среќа ништо со децата (како да не беа мои), и токму денес сонцето одлучи да не избрка од плажата порано. Бегај назад во станот, бебе во едната рака, а сите други потпори во другата (ќе ги фрлам во канта, жими мајка). Во станот, стандарден хаос, едниот сака да јаде цело време, а другиот е нервозен затоа што не може да оди на плажа (а тоа што на лицето почна некаква алергија не е важно). Заради мир во апартманот, ги однесов двајцата на спиење. Потоа, јас и сопругата меѓусебно се игнориравме.

По хаосот во станот, назад на плажа. Вечерта, некои бранови започнаа како луди, првиот ред беше целосно влажен (ние од вториот ред не мрднавме со прст за да им помогнеме – штета што морето не ги однесе, ќе има повеќе простор за нас).

Ја искористивме можноста уште еднаш да уживаме во зајдисонцето. Потоа од плажа повторно на гиро. Сопругата со денови ме тера да застанам на вага. Боже, ако те има, расипи ја.

Утре е нов ден. Да живее гирото.

П.С. Ја избегнав вагата затоа што предложив да го прошетам бебето. Наместо да одиме на прошетка, јас и бебето отидовме да бараме крофни. Господа, ниту збор за ова.(благодарам на сите)!

Ден 5, Сивири, Грција.

Ми се чини дека сопругата се посомнева во нешто, кога одлучи да оди на прошетка со мене утрово. Крофни, некое друго утро повторно ќе се сакаме. Морав само да одам на плажа и да се преправам дека уживам во утринската прошетка. И морето е навистина мирно, се повлече невообичаено многу, а во исто време е топло. Дали ќе има уште едно ненајавено цунами?

На враќање кон апартманот се наведнував кон пекарницата за крофни, но за жал завршив со некој интегрален супер-диета леб што гсопругата лично го избра за мене (вели дека и изгледа како да сум се здебелил). Повторно за појадок цацики и маслинки. Вчера погрешно пресметав нешто, па денес останав без пиво. Утрото, решив да ја поправам таа грешка и да го направам тоа второ патување до продавницата. Овој пат во Лидл.

Не, ние не сме туристи со домати, всушност, можеби сопругата е, бидејќи истото го сака, но јас не јадам ниту супа од домати. Отидовме по пиво и вода, а децата бараа крофни од маркетот (не јас, жими мајка). Купив и сладолед за секој случај. Тирамису.

Инаку денот започна како и секој друг. Помалото дете врескаше утрово, нема нешто што не пробавме, и јас и сопругата. Ни требаше време да сфатиме дека нема да јаде ништо друго освен грозје, за појадок, ужина и ручек. Не сум сигурен дека направивме добро. Тоа подоцна го потврдивме преку остатоците во пелените.

Одењето на плажа е стандардна агонија. Овој пат бев поштеден да не треба да носам чадор. На пат кон плажа наидуваме на куче заглавено под автомобил кое бара сенка. Мноштво Грци викаат едни на други, а кучето завива и завива. Постарата ќерка со уплашен глас вели: „Помогни му, тато“. Со моите скромни ХХХ килограми, се потпирам на автомобилот и го кревам доволно за да го извадам кучето (сепак ми се исплатеше да ги изедам сите тие моќни крофни и гиро). Дамата и децата ми даваат признание. Цветам од среќа. Одењето на плажа, отпакувањето на сите реквизити и враќањето од плажа веќе не е проблем за мене. До утре, а потоа од нула.
За вечера, се заостривме за да јадеме топол леб со малку маргарин и маслиново масло (и мене и на сопругата ни се допаѓа дополнително).

И конечно да ве прашам нешто. Дали ви се чини, додека ги гледате сите оние прекрасни камчиња во плиткото, колку се убави, кога ќе ги одберете и ќе ги однесете дома, следната година тие стануваат торба полна со безвредни камења?

П.С. Патем, заборавив да ви кажам за апартманот. Веднаш до мијалникот има мала закачалка на која виси крпа за миење садови и мала крпа за раце. Мојата дама вели утрово: „Навистина ми се допаѓа овој принцип, па ајде да го инсталираме дома за да може полесно да ги избришете рацете кога ги миете садовите“.

Како таа само се грижи за мене. Душа моја.

6 ден, Сивири, Грција.

Повторно ја пропуштив шансата за крофна. Сопругата ги превртува очите од утрово бидејќи помалата ќерка нема повторно да јаде. Денешното патување на плажа ми беше полесно од вообичаеното. Јас дури и не морав да носам ништо со себе освен пешкир. На плажа помирно од вообичаено, без бучава, врескање, срање. Само уживав во морето. Не знам што се случи. Можеби тоа е фактот што ги оставив децата со сопругата во апартманот и отидов на плажа, сам. Се исклучив.

На враќање, за секој случај, застанувам по крофна. Можеби е мојата последна. Јадев две. Кој знае што ме чека во апартманот. Се прашував зошто зедовме толку голем апартман, како и зошто зедовме толку многу работи. Бев измамен. На скалите на станот сфаќам дека имаме цимери. Пристигнаа свекорот и свекрвата. Поради обврските, не можеа да дојдат со нас, па пристигнаа неколку дена подоцна. Ова досега не беше агонија. Агонијата започнува денес.

За ручек, некое месиште во рерна, со компири. Го испив целото пиво од фрижидерот. Ова ќе биде долг ден. Одејќи на плажа попладне, замолчав. Донесов едно дете, друго дете, гуми, шатор, играчки и кофа со песок. На брегот ископав езерце за себе и ги потопив нозете, бев придружуван од помалото дете, кое упорно ме закопа. И морето денес е повторно топло и има бранови, со слаб интензитет и недоволно за оние од нас кои ги сакаме брановите. Сопругата и постарото дете инсистираат на прошетка. Мислам дека заговараат план против мене. Зарем не е доволно што дојде мајката на сопругата..

Немам идеја што ќе правам утре.

Ден 7, Сивири, Грција.

Станав повторно утрово подоцна од вообичаено, полумртов, уморен и ненаспан. Не спиев повторно на тераса, само Бог знае зошто. За појадок јадев некои гранули (или гранола) или нешто слично. Сопругата вели дека морам на диета, дефинитивно. Поради тој коментар, отидов до Масутис по пиво. По пат застанав во пекарница за крофна.

За појадок, децата јадеа се што имаше во фрижидерот. Помладото дете, во стандардниот термин, јадеше цело време додека не замина на плажа.

Одењето на плажа повторно е стандардно, со две деца и сите реквизити. За среќа, не морам да го носам постарото дете. Овој пат, со благослов на сопругата, застанав со 2 крофни, за децата (една изедов јас додека „чекав“ да ми ги спакува другите две). Свекорот и свекрвата дојдоа малку подоцна. Морето е одлично. За жал, без бранови, повторно.

Во текот на утрото на плажа сретнавме со неколку прекрасни луѓе од Ниш. Со години летуваат во Сивири, па ни дадоа квалитетни совети каде и што да јадеме, како и која плажа да ја посетиме. Се спакуваме и се вративме кон апартманот. Дедото и бабата донесоа торба полна со малку храна. Вкусот има специфичен вкус. Во превод, човекот знае што му се допаѓа. Помалата се разбуди и цело попладне возеше неколку лименки низ станот.

За ручек шпагети болоњезе. И тогаш дамата пак вели дека сум дебел. По ручекот, лубеница, потоа дремка. Попладне, само јас и постарото дете отидовме на плажа.

Роденденот на бабата е денес, затоа вчера направивме шопинг. Дури и ми се допадна марамата што ја избра за постарата ќерка.

По плажата одиме на вечера. XX-от роденден се слави еднаш. Нарачав двојна порција гиро. Сопругата ме погледна странично. Изедов половина. Боже, каде си?!

Утре ќе лажирам главоболка и ќе одам сам на гиро.

8 ден, Сивири, Грција.

Не, не се удавив. Отидовме Посида, но дотогаш … по синоќешната подуеност со храна, утрово повторно стана тешко. Некој ја затвори вратата на терасата бидејќи промајата му пречеше. Ако нешто друго не те убие, промајата сигурно ќе. Водата е одлична, морето е мирно, а плажата е полупразна. Ми се чини дека Грците се сепак поголеми работници од нас.

Помалата почна малку се лигави, па ја потопив во вода неколку пати. Сопругата вели дека тоа е природен маризол. На малата и се допадна, па се потопи уште два пати. Потоа, таа започна да плаче, што беше знак за враќање кон апартманот. Немаше ништо за ручек. Мојата баба почна да трча низ станот, откако сопругата го пресече прстот на капакот од кремата. Не го искористивме платеното осигурување. Друг пат.

Попладневна насока Посиди. Ајде да видиме нешто друго освен Сивири (како морето таму да е различно!?). Па да продолжиме …

Прво бевме на плажа (по препорака). Песочната плажа е огромна, а во водата речиси едни на други на главите. Песокот гореше, тушевите скриени од очите на капачите и тоа е тоа. Инаку, плажата не е за мали деца, бидејќи започнува длабоко од вториот метар. Ништо посебно за мене.

Заборавив да лажирам главоболка. Ќе го направам утре. И јадев гиро за појадок.

Ден 9, Сивири, Грција.

Пред тоа, го споделувам денешниот ден со вас. Се сметам за одговорен возач, па со оглед на планираното патување до Посејдон, не пиев пиво. Госпоѓата знае колку сакам да одам во Касандрија, така што овој пат сите се подредени на мојата желба да го посетам овој локален саем на маслинки, маслиново масло и други домашни ракотворби. Купив доволно маслинки за следното лето (претпоставувам).

Ја искористив гужвата на пазарот и истрчав до локалната пекарница за крофни. Тие не се толку добри како во Сивири. Патем, автомобилот стоеше на сонце околу 1 час. Температура 48 степени. Трчавме до апартманот, а потоа под ладна вода.

Тие ја прескокнаа плажата наутро поради пазарот. Сопругата молчи, но гледам дека и е жал.

Мојата свекрва подготви колбаси и пире од компири за ручек. Сакаше и салата од маслинки што ја купив за да ја однесам дома. Не дозволив. Овој пат ручек без салата. Ладното пиво е поважно. Пиев две пива, овојпат грчко пиво. Студено, одлично. Не сум луд да пијам млако како Британците.

После ручек трк до плажа. Се што пропуштивме мора да се надополни. Пред да заминам, го убедив постарото дете да бара крофни (ме чинеше 6 евра за октопод). На пат кон плажа застанав во пекара за да земам една за децата. Подмачкајте една крофна во брзање. Сега сум сигурен дека сопругата ќе ме нападне, но таа молчи. На плажа стандард. Водата е лоша, морето е топло над 30 степени, а брановите се минимални. Боже, каде згрешив?

По капењето, си помуабетија со луѓето од Нип. Се согласивме дека најдобро пиво е она што е ладно. На пат од плажа, застанав покрај ресторан и зедов пица. Немаат крофни. Додека чекав, испив пиво. Кога пристигнав во станот во чаша со овошје, најдов домат. Свекрвата вели дека доматот е и овошје. Немав сила да се расправам. Седнав и изедов две парчиња пица. Одлично. Со него испив ладно пиво. Сопругата презема мерки да ги заспие децата, па ќе одиме на прошетка. Малку одмор и за нас.

Можеби ќе падне ноќно капење, ќе видиме…

За тоа колку луѓето го сакаат неговото пишување најдобро сведочи коментар од една дама под една од објавите, кој гласи „Ајде да собереме пари за Дејан и сопругата со децата да го продолжат годишниот одмор, се разбира без свекрва и свекор. “…

Покрај тоа што сакаа да останат што е можно подолго на море, Србите се обединија околу друга работа – поддршка за љубовта на Дејан кон крофните.