Монахот Арсеније ја шокираше јавноста со својот став за Ана Ивановиќ, по што предизвика голем интерес

Сепак, не е првпат монахот да ја изненади јавноста со своите ставови, а зборувајќи за семејното проклетство откри неверојатни работи.

– Оној кој е смирен, го носи Христос во себе. Не секој ќе може да го постигне тој идеал на голем пост, големи подвизи, голем идеал – тоа е факт. Но, тоа Христос не го донесе како идеал – бдение, глад, жед, молитва… Идеалот што Христос го донесе беше смирението. Смирено сфаќање дека сум слаб човек. И на овој начин „кој ќе се понизи себеси ќе биде возвишен“. Само да си признаам дека сум слаб, ограничен човек е веќе голема работа – вели монахот.

Дозволи сите да кажат – не можам многу да постигнам, го прифаќам она што ми е мерка. А мерката на Луцифер е – секогаш биди подобар од другите, секогаш биди над другите, никогаш не биди задоволен, па дури и лажете, преправајте се дека сте подобри.

– И ние сите глумиме. Сите имаме улоги. Сите ние дејствуваме на Фејсбук, ги објавуваме нашите најдобри фотографии, нашите најдобри мисли. И тогаш кога ќе сретнеме девојка во природа и ќе видиме дека не е толку убава, ниту паметна како што се појавила на Фејсбук, велиме „ме излажавте“.

Србинот не може да се потчини на попаметен сонародник. Иако знае дека е попаметен и подобар, не може да се потчини. И наместо да кажеш „брате, ти си поспособен од мене, води, ќе бидам со тебе – заедно ќе бидеме посилни“. Не, ќе се бориме додека не го урнеме. Не дозволуваме подобрите да не водат.

– Луцифер има широк спектар на можности да не измами. И тој го прави тоа. Но, Христос нема да дозволи конечна измама. Луцифер никогаш нема да не измами ако ние самите не си го дозволиме тоа. Бог сака слободна волја. Незнаењето се смета за голем грев. Дадено ни е да учиме цел живот. Ако не сме го научиле Светото Писмо, тоа е грев. Тогаш можеме да бидеме измамени. Затоа, чудата сѐ уште се можни.

Монахот Арсеније рече дека едно од чудата е тоа што Србија има веронаука и дека се моли на Бога да ја врати љубовта меѓу луѓето.

– Кога човек ќе стекне љубов во своето срце, тогаш ги сака сите луѓе – тоа е голем подвиг што се постигнува со понизност. Преку голем труд и тоа е тој идеал. Ние ги носиме последиците од првобитниот грев. Не, не сме ние виновни, но ние ги носиме последиците. Дека некој што е роден со фамилијарно проклетство од прабаба, прадедо, прадедо што направил нешто зло, вистината е дека Господ се засолнил од тоа семејство. Потоа доаѓа таа демонска сила што ги тиранизира потомците. Почнуваат да се раѓаат деца кои се незгодни, тврдоглави, непослушни.

И што се случува тогаш. Монахот Арсенија објаснува:

„Тоа дете го напушта домот и станува криминалец… Тоа се случува затоа што демонската сила добива моќ и ги напаѓа оние деца кои се поранливи, почувствителни… Демонот им приоѓа на оние кои можат да бидат големи. Ако случајно таа голема личност би не го наградува човештвото со нешто големо, Луцифер се приближува и ги зема на своја страна. Таквите луѓе страдаат и стануваат тоа што стануваат“.