Вчера го дочекавме, неговото тело беше донесено од Македонија. Не го ни видовме … вели низ липање Дијана Стојановиќ, братучетка од тетка на загинатиот фудбалер Никола Стевановиќ (26) од селото Доње Краинце кај Лесковац. Младиот фудбалер починал кога, како што вели таа, скокнал на глава во плиткото во Охридското Езеро.

По страшната несреќа, Никола беше во кома 12 дена. Сите се надеваа на најдоброто, но тој не се разбуди …

– Замина на службено патување со компанијата во која беше вработен. Научи да прави ракија и да доставува пијалоци до рестораните кога е потребно. Оваа последна испорака беше во Македонија. Тој кобен ден, Никола ручаше со своите колеги, а потоа се капеа во Охрид. Потоа го промениле местото, а тој сакал да се бања уште еднаш. Тоа беше неговиот крај, вели братучетката на Никола низ солзи за Блиц.

Како што вели, фаталниот скок се случил кога погрешно проценил и скокнал во плитка вода.

– Тој им рекол: „Сакам да скокнам уште еднаш“ и се фрлил. Тој не знаел дека таму е плитко … паднал токму на главата, вели таа.

Поминал неколку минути во вода, а потоа докторка од Словенија, кој случајно била во близина, скокнала да помогне.

– Му даде вештачко дишење, брза помош дојде, го однесоа во болница. Беше опериран без капка крв … Ни рекоа дека добро се држи, дека се бори, дека ќе излезе … Знаете, тој беше многу силен … Но, еве, го вратија во ковчег – вели Дијана.

За време на падот, како што објаснува, му прснале пршлените и поради тоа бил во кома. Живееше со баба му Славица, мајка Горица и сестрата Маја.

– Бабата се држи. Цело време вика да оди да го испрати … Што да ви кажам. Мајката едвај е на нозе, но мора да остане силна поради помалото дете Маја. Тој најмногу ја сакаше својата баба. Постојано се јавуваше, прашуваше што и треба, дали да и донесе нешто, едвај зборува Дијана..

Никола неодамна купил мотор и сите се плашеле дека ќе настрада од пребрзо возење.

– Во последно време, тој посетуваше теретана после работа. Порано ловеше риби во Краина во Морава како нашиот покоен дедо. Неговата голема љубов беше моторот, тој секогаш сакаше да го купи, но претходно немаше пари. Го возеше неколку месеци, беше толку среќен … Сите се плашевме дека ќе настрада од брзо возење, но заврши поинаку, Дијана и додава дека нејзиниот брат бил голем човек кој сакал шеги.

– Беше духовит, сите го познаваа по тоа, знаеше како да ги смени гласовите, ги имитираше другите, сакаше да повикува роднини, пријатели и да се претставува како некој друг. Никогаш не му недостасуваше инспирација за шега, вели Дијана.

За него тагува и целата фудбалска заедница во областа Јабланица. Никола играше фудбал од мали нозе. Ги помина сите млади селекции во ФК Дубочица. Главно играше центарфор и менуваше клубови, сонувајќи дека еден ден ќе игра во поголем, но не успеа. Играше и за ФК Кумарево од Злождово, Полет од Стајковац, и во Слога, а по завршувањето на сезоната, премина во ОФК Морава Лесковац.